29-مقصود از اینکه در نهج البلاغه از قرآن تعبیر به شفاء شده است ، چیست ؟
پاسخ :
- امام علی علیه السلام در نهج البلاغه به پیروی از قرآن ، آن را کتابی معرفی نموده که مایه ی شفاء از بیماری ها می باشد ، به گونه ای که پس از آن ترس از بیماری وجود ندارد (1) این شفاء و بهبودی نخست جنبه ی معنوی دارد و انسان را از جهل و نادانی و شک و حیرت و گمراهی رهایی می بخشد (2) و در مرحله ی بعد همانگونه که در روایات اشاره شده برای بیماری های مادی و جسمی نیز می توان به آیات قرآن تبرّک جست (3) ، البته باید توجّه داشت استفاده از قرآن برای شفای بیماری های جسمی به معنای نفی مراجعه به طبیب و پزشک نمی باشد بلکه این دو در راستای یکدیگر قرار دارد و هر کدام در جای خود باید مورد توجّه قرار گیرد ، زیرا هر چیزی که اثری در بهبود بیماری دارد اثرش از خودش نیست بلکه خداوند این اثر را به آن داده است چه دارو و درمان های مادی و چه درمان های معنوی ، و تا خداوند نخواهد هیچ درمانی ثمر بخش نخواهد بود .
--------------------
1- وَ شِفَاءً لَا تُخْشَى أَسْقَامُهُ (نهج البلاغة خطبه 198 (صبحی الصالح) صفحه ى 315 )
2-شرح نهج..(السیدعباس) ج 3 صفحه ى 413
3-مانند اینکه سوره ی حمد را مایه ی شفای هر بیماری معرفی کرده اند(منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (الخوئی)، ج 12 ، صفحه ى 306)